Geweldige week stage!

Eindelijk was het dan zover, de basketbalpalen werden op 31 oktober bezorgd. Wel drie weken later dan gepland maar goed gelukkig nog wel voor dat de schoolvakantie begint. We zouden diezelfde middag ook nog de borden geleverd krijgen maar na een telefoontje werd ons beloofd de borden op maandag te brengen en te bevestigen. Donderdag hebben we samen met meneer Catts de palen op de grond bevestigd. Op maandag hebben we ons druk bezig gehouden met het bevestigen van de borden tegen de palen aan. Dat was nog een redelijk gedoe. Gelukkig hebben Theo Ross, de verkoper van de palen, en Meneer Steyn ervoor gezorgd dat de borden netjes geplaatst werden. Wij zijn ’s middags het veld gaan schilderen. Helaas werd de kleur van de lijnen groen in plaatst van rood wat we liever hadden gehad. Het verven was nog een heel gedoe. Het is altijd lastig om alles af te plakken maar ook om alles recht af te plakken. Als er dan ook nog 30 leerlingen om je heen staan en elke centimeter meeschuiven op het moment dat jij dat doet, is het nog net iets lastiger om lekker te schilderen. Het is ons niet gelukt om in één middag het veld af te krijgen. Voor meneer Catts en meneer Steyn hadden we een basketbal gekocht en onze namen opgezet om ze te bedanken voor hun hulp met het plaatsen van de baskets.

Dinsdag zijn Lies en Dees, (zus van Daphne) meegegaan naar school. We hebben eerst de essembly bijgewoond en daarna zou Dees dansles gaan geven aan de klassen. Het was echt een hele belevenis. Alle kinderen gingen helemaal uit hun dak, zelfs de bewoners van Macassar stonden buiten de school mee te dansen. Het was de eerste keer dat ze samen met ons dansles kregen. De leerlingen die vandaag geen les hadden waren duidelijk teleurgesteld dat zij niet konden dansen. Gelukkig hadden we voor in de pauze gepland om met alle leerlingen te gaan dansen. In de eerste pauze zouden we officieel het basketbalveld openen. Een wedstrijd, leraren tegen de studenten. Wij hadden aan mevrouw Steyn gevraagd of zij met ons mee wilde spelen zodat we met z’n vijven waren. Alle leerlingen kwamen rondom het veld staan. Het was echt enorm druk. Nog nooit zoveel toeschouwers gehad tijdens een wedstrijd. ;) De wedstrijd was fysiek erg zwaar, de docenten kende de regels namelijk niet en dachten dat duwen, trekken en slaan wel mocht. Dus wat klappen en stoten zijn er wel gevallen maar dat kon de overwinning niet tegen houden. Het was wel even spannend hoor, maar gelukkig hebben we gewonnen. Alle leerlingen juichte voor ons: “bokka,bokka, bokka!!” (We hadden namelijk onze springbok shirts aan). Na de wedstrijd krijgen we allemaal handjes, high five en knuffels. Na de eerste pauze hadden we nog vier klassen die lekker mochten dansen. Zelfs de kleuterklas kwam op het veld staan om te dansen. Zo schattig al die kleintjes die mee danste. Ook docenten trokken de schoenen uit en danste gezellig mee. Toen de tweede pauze uitbrak stormde de 1100 kinderen weer naar het veld toe. Dit keer om te kijken naar Timothy die voor iedereen ging dansen. Nou die jonge kan ook echt dansen hoor! Nadat hij zijn moves had laten zien deden wij een poging om alle leerlingen zo neer te zetten dat ze nog het geleerde dansje met ons konden doen. Dit was erg lastig omdat iedereen vooraan wilde staan en er gewoon te veel leerlingen waren. We hebben toen maar gewoon de muziek gestart en zelf de dans ingezet. Het was echt geweldig om te zien hoeveel leerlingen er op het basketbalveld stonden te dansen. Het was echt een feestdag!
Na onze lessen zijn we ons basketbalveld gaan afschilderen. Rond half vier kwamen Lies en Dees weer terug en zijn we met zijn alle naar Mark Williams toe gegaan. Daar hebben we lekker een hamburger gegeten en ons opgefrist voor de kerstavond. We zouden met zijn alle naar Somerset gaan. Er zouden 5 schoolkoren komen om kerstliederen te zingen. Toen we aan kwamen rijden vertelde Mark al dat het één van de rijkste scholen van Somerset was. Dit was ook duidelijk te zien. Veel mooie witte gebouwen, een grote hal, veel sportvelden en een eigen kerkje. Wanneer Macassar werd uitgenodigd voor de sportdagen op deze school waren de leerlingen ook eerst een half uur aan het duiken en rollen op het mooi gras van de velden, zo vertelde Mark. In het kerkje stonden alle kinderen al in te zingen terwijl wij wachtte tot we naar binnen mochten. Op het moment dat we naar binnen liepen zat ons koor gelijk rechts. Iedereen lachte naar ons en waren verbaasd dat wij er ook waren. Ik vond het super om ze allemaal zo te zien zitten. Terwijl alle kinderen van de andere scholen erg druk waren, zwaaiend en roepend naar hun ouders of bekende, waren onze leerlingen heel erg rustig en zaten gewoon netjes stil. Zelfs toen de gastvrouw het woord wilde moesten de andere kinderen eerst stil worden, maar Macassar niet. Het thema van de avond was “Christmas dreams”. Van elke school waren er kinderen die stukken voordroegen met een kerstverhaal. Daarna werden er door elke school apart maar ook samen liedjes gezongen. Het was echt heel erg mooi. Ik was gewoon ontzettend trots op onze kindjes. Ik besefte me ook ineens heel goed dat ik die kinderen ontzettend ga missen en dat we toch al een goede band met ze opgebouwd hebben. De laatste boodschap die werd voorgelezen was:

“From a letter to Santa: I think that the meaning of Christmas Day is more about loving and less about things, and the feeling that sharing and giving brings. I know it’s a lot, but here is what I wish, as you harness your reindeer and take off with a swish. I hope that tonight as you fly in your sled that all the world’s children are safely in bed, and are warm and are dreaming dreams that are sweet, and have plenty of love and plenty to eat.”

“Oh Santa, Dear Santa, I think we need a world that is peacefull and not full of greed, where everyone cares about one another as if each child were a sister or a brother.” Om te luisteren naar hoe de kinderen deze verhalen vertelde was echt heel mooi, gemeend en intens. Het kwam zo goed over en zette je ook meteen aan het denken. Want voor veel van de kinderen is dit namelijk helemaal niet zo van zelfsprekend.

Op donderdag 8 november hebben Suus en ik samen lesgegeven. Het was een erg drukke dag, de leerlingen waren vol energie. ’s Avonds waren we uitgenodigd voor de diploma ceremonie en nog wel als guests of honor. De docenten hadden ons helemaal zenuwachtig gemaakt omdat het een formele avond was en we dus netjes gekleed moesten komen. We hadden allebei een jurk aangedaan en ons zo netjes mogelijk gemaakt. Gelukkig was het voldoende want we kregen wel complimentjes. Ze hadden ons natuurlijk nog nooit anders gezien dan in sportkleren. In Zuid-Afrika worden op de basisscholen ook diploma’s uitgedeeld. Van elke klas waren er een aantal leerlingen die een diploma ontvingen voor de beste in wiskunde, Afrikaans, Engels of andere schoolvakken. De leraren deelde met trots de diploma’s uit aan hun leerlingen. Nadat graad 1 tot en met 6 de diploma’s in ontvangst hadden genomen kwam de diploma uitreiking voor de beste sporters. Wij mochten de diploma’s en prijzen uitdelen. Dit was erg leuk om te doen. Tijdens de speech van Mark Williams werd onze komst en onze hulp als één van de hoogte punten van het schooljaar 2007 bekroond. In dit schooljaar is er erg veel hulp geweest vanuit Nederland voor Macassar. Dit heeft de school heel veel geholpen en daar bedankten Mark ook iedereen voor. Als laatste werden alle graad 7’s naar voren gehaald voor hun diploma uitreiking. Hopelijk gaan zij volgend jaar allemaal naar een Secundary school. Een meisje is verkozen als beste leerling van het jaar en kreeg een flinke trofee. Het was een emotioneel moment voor de leerling en aan de directeur was ook heel duidelijk te zien hoe trots hij is op al zijn leerlingen.
Het is duidelijk dat het einde van het schooljaar nadert. Des te meer reden voor ons om nog extra te genieten van de momenten en de kinderen op school en onze laatste dingen af te ronden. Het wordt moeilijk om straks afscheidt te nemen. Er is al een echte band ontstaan met zowel de leerlingen als de leraren.