Stage Avonturen!

Wat is nou een normale stage dag?
Goeie vraag,…volgens mij zijn die er niet. Elke dag is weer anders en elke dag zit vol verassingen. De kinderen zijn erg gek op ons en willen maar al te graag les krijgen. Op het schoolplein en tijdens de pauze vragen zij elke keer wanneer ze nou aan de beurt zijn. Ze lachen, zwaaien en roepen steeds naar ons wanneer ze ons zien. Het is echt heel leuk.

De dag begint om 8.30 uur met de eerste les. Vaak zijn dat de jonge kinderen, uit graad 1 en 2. Een les duurt 40 minuten en we geven elke week 23 lessen. De jongere kinderen begrijpen ons niet altijd omdat we geen Afrikaans praten. Als je na de uitleg vraagt: “Hulle versta ons?” zie je ze allemaal knikken. Op het moment dat ze de oefening dan mogen starten doen ze het allemaal verkeerd. Dan haal je de kinderen weer naar je toe en probeer je met handen en voeten werk uit te leggen wat dan wel de bedoeling is. Het is lastig maar ook daar leer je natuurlijk weer heel veel van. Met een voorbeeld erbij weten de leerlingen al sneller wat ze moeten doen. We maken veel gebruik van de pionnen, om bijvoorbeeld velden uit te zetten. Pion in het Afrikaans is Kiegel of Baken. De kinderen vinden het altijd raar waneer wij die woorden uitspreken. Ons napraten is dan ook erg leuk en zelfs na de lessen hoor je ze nog dezelfde woorden roepen die wij met ons gebrekkig Afrikaans gebruiken. Als de leraar bij de les is kun je af en toe nog wat worden oppikken en die weer gebruiken als je tegen de leerlingen aan het praten bent. Het is erg leuk om te zien hoe de leerlingen je uitleg interpreteren, het komt heel anders over dan je zelf denkt. Met de hogere klassen kunnen we ons nog een beetje redden als we Engels praten. Er zijn lessen waarbij het wat lastig is om het enthousiasme van de leerlingen onder bedwang te houden. Ze willen zo graag en zijn door het dolen heen. Je kunt dan nauwelijks iets uitleggen zonder dat de leerlingen stil zijn. Wanneer je een tikspel met een klas doet en je hebt nieuwe tikkers nodig komen ze allemaal als gekken op je afgerend dan gaan ze aan je hangen en trekken. Je word helemaal omsingeld en kan geen kant meer op, je moet zelfs uitkijken dat je ogen niet uitgestoken worden door alle vingers die omhoog schieten. De kinderen vinden het ook geweldig om aan ons te zitten. Ze aaien over je armen omdat onze huid zo zacht is, ze wrijven door je haren omdat die zo glad zijn, zitten aan je spieren omdat die zo ontwikkeld (zouden moeten) zijn en ze bewonderen je ogen omdat die zo blauw zijn. We zijn een soort bezienswaardigheid voor je leerlingen. Daarin tegen kijken wij ook elke dag weer met verwondering naar hen.

De lessen zijn ook altijd anders, zo hebben we één dag speelles gegeven. Alle materialen kwamen naar buiten en de kinderen mochten doen wat ze wilde. Ze gingen compleet uit hun dak. Wij waren erg benieuwd hoe het zou gaan en of de kinderen een beetje samen zouden spelen. Gelukkig ging het erg goed en de kinderen leken wel helemaal op te gaan in hun eigen fantasie wereld. Veel van de kinderen wilde ook graag met ons spelen en als er één kwam volgende er gelijk nog tien. De kinderen zijn erg dol op rugby, deze sport is Zuid-Afrika zoals voetbal in Nederland. Het WK Rugby is net afgelopen en Zuid-Afrika is daarbij wereld kampioen geworden. De kinderen hebben zo allemaal hun eigen idool en zijn helemaal trots op hun land. Met de speelles zag je heel veel jongens met de rugby ballen spelen en hun eigen idool na doen. Het was echt leuk om te zien. Op het moment dat je de bal af pakte hingen ze al meteen aan je benen om je te tackelen. Ook hebben we natuurlijk op school gevierd dat Zuid-Afrika wereld kampioen geworden is. De kinderen mochten allemaal hun “bokka”kleding aan doen. (Het Zuid-Afrikaanse rugby team heet: Springboks ofwel the Bokka’s) Er is zelfs een foto gemaakt van de kinderen met de leraren, verkleed met al hun springbok kleding, mutsen e.d., deze foto is zelfs in de plaatselijke krant gezet. Tijdens de maand oktober hebben de kinderen ’s ochtends atletiek onderdelen om te kijken welke leerlingen in de verschillende onderdelen het beste zijn. De eerste week moesten de leerlingen sprinten en lange afstanden lopen. De vier beste jongens en meisjes van elk onderdeel worden genoteerd en zij gaan in de laatste week oefenen om te kijken wie er in het Atletics team mag. In het nieuwe jaar is er een atletiekdag met andere scholen waarbij deze leerlingen de school mogen vertegenwoordigen. De leraren leiden de ochtenden en het is leuk om te zien hoe zij dit organiseren,……….heel anders dan dat wij dat zouden doen. Er is geen atletiekbaan en alles is dus improviseren. De afstanden worden gewoon stapvoets gemeten en er worden geen tijden opgenomen. De kinderen rennen met 6 tegelijk en wij moesten dan de eerste twee eruit pikken. Zo moesten we doorgaan tot we er vier overhielden. De leerlingen moeten zelfs kogelstoten, speerwerpen, ver –en hoogspringen. Het kogelstoten wordt uitgevoerd met een kogel van 3 kg. Een beetje zwaar..!! Zeker met de jongeren leerlingen,..als je de kogel dan aangeeft laten ze deze al bijna vallen. De kinderen hebben totaal geen techniek en gooien dus meer dan dat ze stoten. Er wordt een lijn getrokken in het zand en de kinderen die daar overheen gooien worden eruit gepikt. De afstand wordt dan steeds een beetje groter totdat we ongeveer 4-6 leerlingen hebben, jongens en meisjes weer apart. Dit gaat zo ongeveer hetzelfde bij het speerwerpen en verspringen. Hoogspringen is ook zonder enig technisch aspect en met matten die veel te zacht en klein zijn. Het is dus allemaal niet echt op een verantwoord, op meerdere gebieden. Een kind van negen kun je gewoon niet met een kogel van drie kilo laten gooien. Het is ook duidelijk te merken dat sommige leraren geen verstand hebben van sport –en bewegen en maar gewoon iets doen. Op die momenten merk je heel duidelijk wat je voor de school, de leraren en de kinderen kunt betekenen. Helaas hebben we nog niet echt veel invloed op de organisatie van deze atletiek ochtenden en assisteren we meer. Het is gewoon lastig om heel de organisatie in één keer om te gooien en aan te passen. We proberen de leerlingen ter plekke wat technische aanwijzingen te geven en aan de hand van voorbeelden te laten zien hoe de bewegingen uitgevoerd moeten worden.

Het is en blijft een hele uitdagende en zinvolle stage waarbij we enorm veel ervaring op doen!!!! :)