Eerste Stage Dag

Om kwart over 6 ging de wekker. Want om kwart voor 8 moesten we op school zijn voor de Essembly. Dat is een soort bijeenkomst op de binnenplaats waar alle leerlingen bij elkaar zijn, bidden en zingen. We waren ruim op tijd op school en hebben eerst nog even bij Mark (the head principal) gezeten en vervolgens zijn we in de docentenkamer geïntroduceerd. De docenten reageren allemaal heel verschillend op ons. Maar dat hadden ze ook al voorspeld, sommige leraren zijn blij dat we er zijn en willen ook iets van ons leren, andere leraren hebben dat weer niet. Maar goed, wij zullen het ook gewoon waar moeten maken tegenover de kinderen en daarna komen de leraren, voor mijn gevoel althans. Rond half 9 zijn we naar de binnenplaats gegaan waar alle leerlingen ook langzamerhand verzamelde. Het was erg koud en er stond een harde wind. Op het moment dat alle kinderen begonnen te zingen kreeg ik echt kippenvel. Ze zongen uit volle borst en heel intens. Het liedje ging over Jezus en de zinnen werden herhaald, het leek op een soort gospel. Het was echt heel mooi om te zien hoe al die kinderen daar stonden. Nadat ze twee liederen gezongen hadden vertelde een lerares over ons, ze zei: kinder, verwelkom die besoeker”en alle kinderen zeiden in koor: “Welkom besoekers”. Daarna vertelde de lerares een Bijbels verhaal. Leerlingen hadden daar tekeningen bij gemaakt en lieten die aan iedereen zien. De kern zinnen van het verhaal moesten door de leerlingen herhaald worden. Ik herinner me nog iets van: Jij moet hard werken,..harder werk met lust. Mark Williams sprak ook nog tot de kinderen en benadrukte het feit dat alles wat je doet, je met lust moet doen. Dat niets vanzelf komt en je overal hard voor moet werken maar dat je dit met plezier moet doen.Op het einde mochten alle leerlingen het liedje “if your happy and you now it” zingen. Dit liedje kende wij natuurlijk dus we waren blij verrast en zongen uit volle borst mee. Ook de gebaren als in je handen klappen en met je voeten stampen deden we mee. Als laatste if you happy and you now it hadden zij shout AMEN! Alle leerlingen gingen na dit nummer gezongen te hebben terug naar de klassen. Wij moesten ook onze lessen voorbereiden en de spullen klaar zetten. Voor de eerste les hadden we nog maar 20 minuten over. De eerste klas was graad 1, de aller kleinste. Echt heel schattig. Daf begon met lesgeven en ik stond bij haar op het veld. (althans het betonnen veld, wat eigenlijk als parkeerplaats dient). Nieke en Suus stonden aan de andere kant les te geven. Ik was nog bezig met materialen aan het verzamelen en Daphne was al begonnen. De kinderen zaten al achter de tapijtjes, die we ter improvisatie in gebruik hadden genomen. Daf probeerde zo goed mogelijk uit te leggen wat ze moesten doen met de estafette. We legde in het Nederlands uit en dit was voor die kleine kinderen best moeilijk te begrijpen. Toch ging de oefening redelijk goed. Alle leerlingen rende alleen om dezelfde pion. Het was wel echt leuk om te zien en die kinderen reden serieus al heel snel. Wij waren iets te lang doorgegaan met de les maar dat maakt volgens mij helemaal niets uit voor de leraren. Het komt zoals het gaat. Daarna was het mijn beurt om les te geven. Ik moest aan graad 5 les geven. De leerlingen zijn dan 11 jaar ongeveer. Het liep meteen al goed, want we wisten niet waar de klas zat.;) Wij halen namelijk elke keer de klassen op uit het lokaal. Nadat we ze gevonden hadden moest de groep nog opgesplitst worden. Daarna heb ik de leerlingen meteen achter de tapijtjes laten zitten. Ik merkte al heel gauw dat deze leerlingen de uitleg sneller oppakte. Ik heb ook een beetje in het Engels uitgelegd. Ik heb de oefeningen kunnen doen en de leerlingen vonden het erg leuk. Nu hadden we een tussenuur en dan pauze. We hebben de tijd doorgebracht bij Mister Williams, zoals we hem buiten bij de leerlingen moeten noemen.We hebben de lessen een beetje geevalueerd en kennis gemaakt met het bestuur. Na de pauze mocht Daf les geven aan graad 2. Ook bij deze leerlingen was het lastig om tot ze door te dringen in het Nederlands. Toch is de les goed verlopen. De wind nam erg toe en er kwam steeds veel zand omhoog. De tweede les van mij was opnieuw een graad 5. De kinderen waren een stuk minder enthousiast dan de andere graad 5. Twee meiden deden op een gegeven moment niet meer mee. Het blijft toch lastig om ze dan mee te krijgen aangezien je hun taal niet spreekt. Er was wel een jonge die de uitleg vertaalde naar de andere leerlingen. Dit was vooral met tikkertje wel handig. Bij deze klas ging dat om die reden ook aardig goed.
De wind was nu heel erg toe genomen en Mark Williams had ook gezegd dat het waarschijnlijk zou gaan stormen. Onze spullen waren ook al meerdere keren weggewaaid en het zand waaide echt in je ogen. De volgende klas was graad 3 en ook dat waren weer lieve kinderen. Ze kwamen allemaal aan op blote voeten en ik een korte broek. De juffrouw had ook een joggingpak aan en je zag meteen dat ze het leuk vond. Maar voor die kinderen was het niet echt warm. Daf begon dus snel met de les en de juffrouw bleef bij ons om te vertalen dit was erg behulpzaam en dat maakte het ook makkelijker voor ons. Na een tijdje werd de wind en het zand dat omhoog kwam echt te erg. De juffrouw vond ook dat dit zo niet kon en we stopte met de les. De Juf nam de kinderen mee naar de andere groep die bij Suus en Nieke stond. Daf en ik liepen daar ook heen en de kinderen stonden in drie rijen met de juffrouw en een jongetje voor ze. Het jongetje riep iets en de andere schreeuwde het na. Het leek op een soort leger lied. Daarna ging een meisje voor de groep staan en deed ook een soort liedje met een dansje. Het ging een beetje zo: “dit is mijn haar, dit mijn kop, dit is mijn lijf, dit is mijn been, DOE DE VAN LIJFIE!”en alle kinderen begonnen te dansen. Het was zo leuk om te zien. Echt gaaf. De klas liep daarna terug naar het lokaal en wij hebben de spullen opgeruimd.
Het was echt een hele leuke dag maar we moeten de Zuid-Afrikaanse taal maar een beetje gaan leren. Dan wordt het lesgeven al een stuk makkelijker.

Mooi Bly!!